TWO FACED PUFFS
SWEET 'n SAVORY
Een collega van mijn vriend een Turkse vrouw Gülten, neemt vaak lekkere Turkse broodjes voor ons mee. Laatst heeft ze weer kiymali ekmek voor ons meegenomen in een trommeltje. Hmmm, echt heerlijk. Het zijn kleine zachte broodjes gevuld met een gehakt/paprika vulling.
Gezien Indische mensen een regel hebben om bakjes niet leeg terug te mogen geven, heb ik zoete soesjes voor haar gemaakt. Ik vind soesjes heerlijk als ze net uit de oven komen.
Maar als ze koud zijn geworden kunnen ze gemakkelijk weer opgewarmd worden in de oven. Als je ze bewaard dan worden ze een beetje zacht. Maar na het opwarmen zijn ze weer alsof ze net uit de oven komen.
Ze lukken altijd! (gelukkig) Mooi bruin en gerezen, en zakken niet in. Ik had nog best veel deeg over dus ik dacht ik ga eens voor de gein REUZEN soesjes maken haha... TADAAA! Wat ik doe is de soesjes de eerste 9 min op 220C bakken. Daarna "ZONDER DE OVEN OPEN TE DOEN" terugdraaien naar 170 a 180 graden (dit verschilt per oven) en dan rustig nog 20 minuten afbakken. Hiermee geef je de soesjes de eerste 9 minuten een boost om te rijzen en daarna rijst het langzaam door terwijl het afbakt zonder te verbranden.
Waarom two face? Haha! Omdat je met hetzelfde soesje 2 kanten op kunt. Zoet of hartig.
We beginnen met zoet.
Tja, zoete soesjes kun je op vele manieren maken. Glaceren met een suikerglazuur, bestrooid met poedersuiker, bedruipen met karamelsuiker, gedompeld is chocola. Met roomvulling, met slagroomvulling, met fruitvulling, met custard vulling, met ijsvulling, moet ik nog doorgaan?
Ik maak ze meestal met op smaak gemaakte slagroomvulling en gedompeld in chocola. Lekker echt een dikke laag chocola zonder te verdunnen ofzo zoals bij een Bosche bol. Gezien ik de soesjes mee gaf, wist ik niet hoe lang ze uit de koelkast zouden zijn. Meestal als ze een tijdje uit de koelkast bewaard dan verslapt de slagroom. Dus ik moest daar iets op verzinnen. En toen dacht ik ineens aan iets wat een Turkse vriendin tegen me gezegd had, Krem Santi!
Je kunt het kopen in elke Turkse winkel. Het is een poeder dat je met melk doet mengen, waardoor je een soort slagroom krijgt. En het werkte perfect! Thanx Kübra! Ik heb het op smaak gebracht de ene met frambozen smaak (bruin met rose strepen) en de andere met ananas smaak (geel met groene strepen).
Ik heb ze de volgende dag bijna allemaal meegegeven aan mijn vriend voor zijn lieve collegaatjes. En ik heb een enkele voor ons bewaard. Ik zelf kan er toch niet veel eten. Want ik heb dus, erg als het is,... een melk allergie. Ja... ik weet het. Ik kan er wel om janken. Ik heb ook een fruit allergie, gadverdarrie. Ik kan geen appels eten. Geen peren, geen kersen, geen perziken geen nectarines. WÈÈÈÈÈH! En dat vind ik echt SUPER erg. Een FOODIE als ikke, en dan zulke allergieën hebben >zucht<. Anyhoe,... we gaan maar vlug verder voordat ik hier in huilen uitbarst haha.
En dan hebben we nog de hartige soesjes. Ik ben dol op hartige soesjes. Ik merk nu dat ik een blog aan het schrijven ben ik "DOL" ben op vele veeeeeeele dingetjes. Dus je zult het nog wel vaker tegen komen. Gezien ik zoveel soesjes had, heb ik ook hartige soesjes gemaakt. Maar,... ik zit ziek thuis. Mijn vriend heeft de auto mee, en ik... ik ben te lui om me warm aan te gaan kleden en naar de supermarkt te gaan fietsen. Dussss,... wat hebben we op voorraad? Ik heb een lekkere ragout gemaakt van kippendijtes, scampi's en broccoli. De meeste mensen zouden denken; He? Wat? Vlees met garnalen?
Yup! It's the indo way. Het is echt een heerlijke combo. Je ragout krijgt een zoetige smaak door de scampi's terwijl het toch hartig is.
Normaal maak ik het met een rundvlees ragout, ook met scampi's. Maar dit is een familierecept. Je weet wel, van die recepten die mee gaan tot in het graf. Een vriend van ons heeft ooit gezegd dat hij bij ons zou gaan inbreken om dit recept te jatten haha! Het zijn geheime familie recepten van over over overgroot oma, tot over overgroot oma, tot overgroot oma, tot oma etc. En als je je daar niet aan kan houden, dan wordt je ter plekke begraven. Tja sorry, ik wil nog niet echt dood gaan ofzo. Dus je zult nog wel vaker iets tegen komen op mijn blog wat ik niet kan delen. :-)
Dus bij deze.... sorry.